Primaire reflexen zijn nodig om te overleven. Is er bijvoorbeeld geen zuigreflex, dan zal de baby geen voeding binnenkrijgen.  Naarmate een baby ouder wordt, doven deze reflexen uit. Ze ‘integreren’, de baby weet inmiddels zelf hoe hij kan drinken en heeft hier de reflex niet meer voor nodig. Door dit integreren kan een baby zich weer verder ontwikkelen, het brein en lijf kunnen verder met nieuwe dingen leren. Geïntegreerde reflexen zijn het fundament voor een goed ontwikkeld centraal zenuwstelsel en daarmee de basis om onszelf verder te kunnen ontwikkelen.

Na de primaire reflexen volgen de houdingsreflexen, die ervoor zorgen dat we tegen de zwaartekracht kunnen bewegen. Een baby gaat zijn hoofd optillen, richt zich op, gaat kruipen en daarna staan en lopen.

Tijdens een behandeling reflexintegratie worden door middel van bewegingen (Rhytmic Movement Training) reflexen geïntegreerd. De bewegingen zijn gebaseerd op de natuurlijke bewegingen van kinderen. Op deze manier krijgen onder andere leren, gedrag, algemeen welbevinden en communicatie de kans om zich verder te ontwikkelen. Verbindingen worden gemaakt, het zenuwstelsel rijpt en het ontwikkelen kan verder gaan.

Wanneer er sprake is van een disbalans in het lichaam, waardoor klachten ontstaan (zoals een aantal hieronder beschreven is) kan het zijn dat er sprake is van één of meerdere nog niet geïntegreerde reflexen.

Het kan voorkomen dat reflexen niet of niet goed integreren, ze blijven ‘aan’ staan. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen wanneer een bevalling niet op de natuurlijke manier is gegaan (de reflexen om geboren te worden zijn hierdoor anders doorlopen) of wanneer er geen huid-op-huid contact is geweest na de geboorte, maar er kunnen ook andere oorzaken aan ten grondslag liggen.

Omdat reflexen onbewuste processen zijn waar we geen controle over hebben, kunnen deze reflexen erg storend zijn als deze onbedoeld nog aanwezig blijven. Zo zorgen ervoor dat de volgende stap in de ontwikkeling niet doorlopen kan worden. Zo storen ze in de verdere ontwikkeling van een baby waardoor bijvoorbeeld onrust of slecht slapen ontstaat, maar ook later kunnen deze niet geïntegreerde reflexen problemen geven. Zo kan het er bijvoorbeeld voor zorgen dat een kind niet stil kan zitten in de klas (Mororeflex) of misschien pak jij als volwassene je pen wel zo stevig vast (grijpreflex) dat het je moeite kost te schrijven.